Gruźlicę wywołują prątki z grupy Mycobacterium tuberculosis complex, które pod względem budowy znacznie różnią się od innych bakterii. Są niezwykle odporne na antybiotyki, dlatego leczenie jest tak skomplikowane i długotrwałe.

 

U znacznej większości zakażonych przebiega w sposób bezobjawowy, co gorsza może również przejść w stan uśpienia. W przypadku osłabienia układu odpornościowego istnieje ryzyko rozwinięcia się pełnoobjawowej choroby.

 

Często nazywana jest chorobą społeczną, ponieważ występuje ścisły związek z warunkami życia: niedożywieniem, złymi warunkami mieszkaniowymi, złymi warunkami sanitarnymi czy wśród zagrożonych ubóstwem.

 

Gruźlica może wystąpić właściwie u każdego, jednak najczęściej jej rozwój ma miejsce u osób w podeszłym wieku, niedożywionych lub nadużywających alkoholu.

Do zakażenie prątkami gruźlicy najczęściej dochodzi drogą kropelkową, czyli poprzez wdychanie prątków gruźlicy, które wydostają się z organizmu osoby chorej podczas mówienia, kaszlu, kichania, itp. Ryzyko infekcji jest tym większe, im dłuższy i bliższy był kontakt z osobą chorą.

 

Najczęstszymi objawami gruźlicy są:

- kaszel połączony z odkrztuszaniem wydzieliny

- krwioplucie

- bóle w klatce piersiowej

- gorączka

- spadek masy ciała

- dreszcze

- bladość skóry

- zwiększona męczliwość

 

Skuteczne leczenie gruźlicy jest długotrwałe. Nie należy samodzielnie przerywać leczenia, ponieważ bakterie najbardziej oporne na leki mogą przeżyć mimo ustąpienia objawów choroby. Samodzielne przerwanie leczenia lub zbyt wczesne odstawienie leków, może spowodować nawrót gruźlicy.

 

Najważniejszym elementem profilaktyki gruźlicy jest szczepienie całej populacji.

 

W Polsce szczepienie przeciwko gruźlicy jest jednym ze szczepień obowiązkowych, które podawane jest w pierwszych dniach życia dziecka.

W ramach profilaktyki gruźlicy niezwykle ważna jest również szybka identyfikacja i skuteczne leczenie osób chorych, by zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się choroby.